ประวัติความเป็นมาของ DNS Server (ดีเอ็นเอส เซิร์ฟเวอร์) มีต้นกำเนิดตั้งแต่ช่วงเวลาใด

The conclusion in this area was that the current "user@host" mailbox identifier should be extended to "[email protected]" where "domain" could be a hierarchy of domains.

                                                        - J. Postel; Computer Mail Meeting Notes, RFC 805; 8 Feb 1982.

          ระบบชื่อโดเมนถูกคิดค้นขึ้นมาเพื่อรองรับการเติบโตของการสื่อสารด้วยอีเมลบนเครือข่ายอาร์พาเน็ต (ARPA NET) และในปัจจุบันก็เป็นที่รู้จักกันทั่วโลกผ่านระบบอินเตอร์เน็ต เริ่มแรกเลยคือการกำหนดชื่อโฮสด้วยอักขระตัวอักษรแทนการใช้ตัวเลขและถูกแนะนำบนเครือข่ายอาร์พาเน็ตหลังจากการสร้างและมีการใช้งานที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก เพราะการตั้งชื่อตัวอักษรเป็นเรื่องง่ายที่จะจำมากกว่าตัวเลข นอกจากนี้ยังเป็นประโยชน์สำหรับการพัฒนาเครือข่าย เนื่องจากพวกเขาสามารถอ้างอิงชื่อโฮสต์โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่อยู่ทางกายภาพเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงเครือข่ายแน่นอน , โครงสร้างพื้นฐานของเครือข่ายพื้นฐานยังขึ้นอยู่กับที่อยู่ตัวเลข เพื่อรักษาโฮสเว็บไซต์ที่ให้แมประหว่างชื่อโฮสที่อยู่เครือข่าย

          ในช่วงศตวรรษที่ 90 ในขณะที่การใช้งานอีเมลล์เริ่มเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย จำนวนเครือข่ายที่เชื่อมต่อมายังเครือข่าย ARPA NET ได้เพิ่มจำนวนสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จนทำให้บริการเครือข่ายแบบรวมศูนย์ของ SRI (เอสอาร์ไอ) (The Stanford Research Institute (ปัจจุบันเรียก SRI International (เอสอาร์ไอ อินเตอร์เนชั่นเนล)) (เดอะ สแตนฟอร์ด รีเซิร์จอีน-ซทิทยูท)) ซึ่งทำการเก็บไฟล์ HOST.txt ที่เก็บข้อมูลเกี่ยวกับการแมปชื่อโฮสกับเลขไอพีเอาไว้ เริ่มประสบปัญหาในการจัดการระบบฐานข้อมูลซึ่งใช้ในการอ้างอิงถึงโฮสที่เชื่อมต่อมาจากเครือข่ายอิสระต่างๆ ที่มีโครงสร้างการทำงานที่แตกต่างกัน โดยในขณะนั้น การเพิ่มรายชื่อโฮสท์แต่ละเครื่องเข้ามาในเครือข่าย ARPA NET จำเป็นต้องส่งข้อมูลโดยการ FTP (เอฟทีพี) เข้ามาปรับปรุงข้อมูลในไฟล์ Host Table (โฮสเทเบิ้ล) ที่ SRI เป็นผู้ดูแล ซึ่งจะมีการปรับปรุงข้อมูลเพียงสัปดาห์ละ 2 ครั้งเท่านั้น ทำให้การจัดการข้อมูลมีความล่าช้าและไม่ยืดหยุ่น นอกจากนี้เครือข่ายต่างๆ ที่เข้ามาเชื่อมต่อต่างก็ต้องการอิสระในการจัดการบริหารระบบของตนเองจึงเกิด แนวความคิดที่กระจายความรับผิดชอบในการจัดระบบนี้ออกไป โดยแบ่งการจัดพื่นที่ของโลกเสมือนนี้ออกเป็นส่วนๆ โดยกำหนดให้โฮสท์แต่ละเครื่องอยู่ภายใต้ขอบเขตพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่งที่ได้ แบ่งเอาไว้ โดยแต่ละพื้นที่สามารถแบ่งออกเป็นพ้นที่ที่เล็กลงได้อย่างไม่จำกัด ซึ่งพื้นที่แต่ละส่วน ก็ถูกอ้างไปยังพื้นที่ที่ใหญ่กว่าเป็นลำดับชั้นขึ้นไป เพื่อให้สามารถระบุตำแหน่งอ้างอิงของโฮสท์แต่ละเครื่องที่อยู่ภายใต้ขอบเขต ของแต่ละพื้นที่ได้อย่างถูกต้องและรวดเร็ว โดยพื้นที่เสมือนแต่ละส่วนถูกเรียกว่า “ โดเมน” (Domain) และเรียกการอ้างระบบอ้างอิงเป็นลำดับชั้นด้วยชื่อของแต่ละพื้นที่หรือโดเมน นี้ว่า “ ระบบชื่อโดเมน ” ( Domain Name System (โดเมนเนม ซิสเต็ม)) จะประกอบด้วย 2 ส่วน คือ Primary Name Server (ไพรมารี่เนมเซิร์ฟเวอร์) เป็นเครื่องหลักที่เก็บข้อมูล ชื่อ และ IP Address (ไอพี แอดเดรส) ของเครื่องในโดเมนเนม และ Secondary Name Server (เซกันดารี่ เนม เซิร์ฟเวอร์) เป็นเครื่องสำรองที่เก็บสำเนาข้อมูลทั้งหมดของเครื่อง Primary ซึ่งอาจมีการสำรองมากกว่า1 เครื่องก็ได้ โดยการจะจด DNS Name Server ได้ จะต้องมีเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เปิดอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง เช่น ผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ต หรือ ISP (Internet Service Provider) เป็นต้น ส่วนพื้นที่ทั้งหมดของโลกเสมือนที่ประกอบด้วยพื้นที่ย่อยๆจำนวนมาก นี้ จะเรียกว่า “Domain Name Space” (โดเมนเนมสเปส) เป็นฐานข้อมูลของ DNS ซึ่งมีโครงสร้างเป็น Tree (ทรี) หรือเป็นลำดับชั้น แต่ละโหนดคือ โดเมนโดยสามารถมีโดเมนย่อย (Sub Domain (ซับโดเมน)) ซึ่งจะใช้จุดในการแบ่งแยก

Reference: "Domain Name System (DNS) History". "Domain Name System (DNS) History" [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก https://www.livinginternet.com/i/iw_dns_history.htm
Reference: "Domain Name System". "Domain Name System" [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก en.wikipedia.org/wiki/Domain_Name_System
Reference: "A Brief History of the Domain Name System (DNS)". "A Brief History of the Domain Name System (DNS)" [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://www.webhostingsearch.com/articles/history-of-domains-names.php
ภาพประกอบบทความ: www.tripwire.com